او در پاسخ به سوال «سجاد صفری» مبنی برای اینکه چه چیزهایی را در مورد کار خود دوست دارد، گفت: «دوست دارم با کمکی حتی کوچک، مثل راهنمایی پزشکان یا دریافت نوبت اینترنتی، به بیمار یا همراهش کمک کنم تا از بلاتکلیفی و سردرگمی، خلاص شود.» اسحاقی با اشاره به چالش‌های کار خود، گفت: «ثبت نام اینترنتی گاهی اوقات مشکل‌ساز می‌شود. همچنین، برخی از بیماران یا همراهان، به علت شرایط روحی نامناسب، عصبانی یا پرخاشگر هستند. در این مواقع، سعی می‌کنم با صبر و حوصله، به آنها آرامش بدهم و مشکلشان را حل کنم.» او مهمترین وظیفه سلامتیار را «درک شرایط فشار روحی بیمار و همراه شأن» دانست و گفت: «باید با صبر و حوصله، به زبان ساده، کارهای بیمارستان را به آنها توضیح دهید.» اسحاقی از یک تجربه جالب در طول فعالیت خود به عنوان سلامتیار یاد کرد و گفت: «یک پسر جوان که پایش در گچ بود، در سالن انتظار نشسته بود. پیرزنی از در وارد شد و جای خالی نبود. پسر جوان با عصا بلند شد و جایش را به پیرزن داد. در حالی که افراد سالم از جاهایشان تکان نمی‌خورند، این نشان داد که کمک داوطلبانه و داوطلب بودن لباس نمی خواهد، خیلی به شرایط ایده‌آل نیاز ندارد بلکه دلی مهربان می خواهد» او در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی برای اینکه چه خدماتی به مراجعه کننده‌های بیمارستان ارائه می‌کند، گفت: «اکثر مراجعه‌کنندگان غریبه هستند. سعی می‌کنیم به آنها کمک کنیم تا در کمترین زمان ممکن، کارشان را انجام دهند و از بیمارستان خارج شوند تا هزینه‌های اقامت بیشتر بر آنها تحمیل نشود» اسحاقی در مورد آموزش‌های دیده شده برای ارائه خدمات به عنوان سلامتیار، گفت: «روز اول، بخش‌های مختلف بیمارستان‌ شهدای تبریز را به ما نشان دادند و مسئولین بخش‌ها را معرفی کردند. سپس، در مورد فرم ها و کارهایی که باید انجام شود، آموزش دیدیم. همچنین، درباره سامانه طب۲۰ به ما توضیح داده شد.» او در رابطه با شرایط روحی و فرهنگی خانواده‌های مختلف، گفت: «سعی می‌کنیم خودمان را با شرایط مراجعه‌کننده‌ها تطبیق و در خصوص تعامل با آنها تصمیم‌گیری کنیم. مثلاً اگر کسی استرس دارد، سعی می‌کنیم با حرف‌هایمان آرامش بدهیم. یا اگر کسی با گویش متفاوت صحبت می‌کند، با زبان ساده‌تر صحبت می‌کنیم.» اسحاقی در مورد تأثیر فعالیت‌های سلامتیار ها بر زندگی افراد غریبه، گفت: «فکر می‌کنم، وقتی افراد می‌بینند، مشکلاتشان را حل می‌کنند، حس خوبی نسبت به محیط و جامعه پیدا می‌کنند و حس امنیت در حوادث را خواهند داشت.» او در پایان، توصیه‌هایی به کسانی که می‌خواهند به عنوان سلامتی فعالیت‌های خود را ارائه دهند، گفت: «به نظر من، طرح سلامتیار طرح خوبی است. فقط وجود نداشتن سیستم و نت و خط تلفن برای کمک بیشتر، طرح را دچار مشکل می‌کند. مثلاً اکثراً نت گوشی‌ها ضعیف است و ثبت نام‌ها به سختی انجام می‌شود. همچنین، پخش بروشور می‌تواند کمک کند. برای راهنمایی کودکان، بهتر است یک محیط کوچک برای آنها فراهم شود تا داشته باشند.»