جمعیت شیر وخورشیدسرخ ایران در سال 1301 تأسیس شد و این در حالی بود که دولت وقت ایران در سال 1874 کنوانسیون های ژنو را امضاء نموده بود و با تشکیل نخستین هیأت حاکمه آن در سال 1302 رسما آغاز به کار نمود. جمعیت مزبور در سال 1924 توسط کمیته بین المللی صلیب سرخ به رسمیت شناخته شد و در سال 1929 به عضویت لیگ جمعیت های صلیب سرخ (فدراسیون فعلی) در آمد.فعالیتهای جمعیت که در آغاز بیشتر در زمینه بهداشت انجام می شد در گذر دهه ها در زمینه های امداد، جوانان، داوطلبان و توانبخشی و درمانگاهی و ... گسترش سترگ پیدا کرد.

پس از انقلاب اسلامی دولت جمهوری اسلامی ایران از علامت هلال احمر به جای علامت شیر و خورشید استفاده نمود و بعنوان بازوی امدادی جمهوری اسلامی ایران به فعالیتهای انساندوستانه خود پیش از پیش افزود.

نخستین شهری که از توصیه جمعیت مرکزی استقبال نمود، تبریز بود که در ۲۴ خرداد ماه ۱۳۰۳ اقدام به تشکیل هیأت مدیره و هیأت مرکزی کرد. قبل از تأسیس جمعیت با توجه به گرفتاریها و مشکلات آنروز برای نجات جان عده ای از مستمندان و فقرا و ایتام و تأمین اضطراری قوت لایموت آنها که در شداید و گرسنگی و سختی بسر می بردند، مردم خیر تبریز بویژه بازاریان به تأسیس مراکز خیریه به نامهای دارالایتام و دارالمعجزه کرده بودند تا به بچه های بی سرپرست و فقرا روزی دو بار نان خالی توزیع کنند.

پس از تأسیس جمعیت با همکاری مردم انساندوست ، جمعیت تبریز به سرعت و سهولت دوایر و واحد های زیادی برای خدمات خود ایجاد کردند .